Freiburger historische Bestände - digital

in dem Dutter isch e Briefli gsi,
in dem Briefli isch gstande:
's isch emol e Baum gsi usf.

Wurde endlos wiederholt, bis wir vor Lachen nicht mehr konnten.

IV.

Jahreszeitlich gebundene Reime begannen mit Lichtmeß:

Liechtmess, spinne vergess,
riichi Heere by Tag z'Nacht ess.

An Faßnacht singen die Buben heute noch beim Sammeln des Holzes zum
ßnachtsfeuer:

Welle, Welle, Welle!

Isch e gueti Frau im Huus,

git si au e Welk uus;

isch e guete Heer im Huus,

git er au zeh Pfennig uus.

Aus Grenzach kommen die erweiterten Fasnachtsverse.

Gänt mer e Welle Strau
oder en alti Frau
oder en alte Filzhuet,
das isch alles zämme guet.
Sin so gueti Lüt im Hus,
gän mer au e Welle us,
aber kai so chlaini,
Lieber zwoo für aini.

Lönt mi nit lang suume,
s friert mi an der Duume,
lönt mi nit lang warte
oder i bool ich e Stai in Garte,
lönt mi nit lang stoh,
dTasnacht isch bal do.

Zum Rhythmus der Basler Faßnachtstrommler lautete der Begleitvers:

Drei lederni S t r ü m p f ,
un z w e e derzue sin fünf,
un wenn i ain verlier,
so h a n i numme no v i e r.

An Ostern galt das Verschen:

s'Osterhäsli sitzt im Wald

un sait: „Jetz chunmt d'Ostere bald,

woni mueß uf Mülle springe

un de Chinder Eili bringe.

Aber nur wer artig isch,

kriegt sy Neschtli ins Gebüsch.

Z'erst lueg i zuem Fenschter y

nochher leg i d'Eili dry.

55