Freiburger historische Bestände - digital

Awer mancher vau deam Johrgang isch no gluschtich un derno
schachtet ear, mar sotts nit glauwa, hälinga di Mädle no.
So augriawich wia dea Zeit isch, wear het des amol au denkt,
daß a Ahna un an Ehni auschiniert a Auto lenkt.

Jez fehlt nau no, daß si tanzet, so wia d'Burscht, a Rock and Roll,
woaßt mar do afanga nimmi, was mar dozua saga soll.
Uanawäag soll jeder froh sei, daß er gsund isch jede Tag;
sin nau äwl nett zuanander, ganz egal was kumma mag!

Di alt Orgl vau Schilde (In Schiltacher Mundart)

's isch schau voar em eerschte Weltkriag gsei, do isch in dr grauße Kirch
d'Schilde a alti Orgl gschtande. Veil alti Leut wäarets hit no wisse. Dr Lehrer
Rein hot si gschpielt un dr Blosbalg hot sällamol dr Näafebeck trette, aar isch
nemlich Mesmer gsei. Veil wäart isch sälli Orgl nimmi gsei, äwl wenn si het solle
ufhere, no hot si no hinadrei päperet, daß dr Lehrer Rein ganz närsch woare isch
un dr Pfarrer Ziller voarnedan dr Kopf gschittlet hot.

Jez des Blosbalgtrette isch schau an Ärwet gesei, mar hot sich owe amene Bengl
hewe miase, mit a ma Fuaß dr Balgzug ganz weit naatrette un drno wieder
hinterschi sälli austretteni Holzschtäpfili nuf un so älleweil fort solang d'Orgl
gschpielt hot. Uf dr andere Seite isch dr Organischt ghoget, dear hot wellawäag
au sei Kummer ghet. Mit somana uralte Kaschte ka mer jo kua gscheite Muusich
mai mache. Zwoa Manual hot sie ghet, s'ower isch iwerhaupt nimmi räacht gange
un d'Hälfte vau di Regischter hen klemmt, mer hot si nimmi raus un nimmi nei
brocht, ab un zua isch derzuana no a Tascht hange bliewe oder une a Pedal. Un
gschtimmt hot si au nimmi.

Am a scheene Sundich amol, so wäaret dr Kirch, do ischs passiert. Weil dr
Näafebeck nimmi so guat z'Fuaß gsei isch, hot im ällemol sei Robert un sei
Schorsch gholfe. Awer an sellem Sundich hot er gar niamet ghet un aar het do
als Mesmer no andere Sache bsorge solle. Do hot er äawe zwee Schualerbuawe
aaschwadiert. So a Weile ischs ganz guat gange, awer wo dea Buawa gheert hen,
daß es Liad fertich gsunge isch, no hen si ufghert z'trette un des grad do, wo dr
Lehrer Rein no a kleis Noochschpiel hot mache welle, isch dr Orgl d'Luft aus-
gange, do isch er glei hintere gang, hot dea zwee Kerle aaguget, daß si ganz
zitteret hen, aar isch nemlich an schtrenge Lehrer gsei. Do dea Warning isch schnell
vergesse gsei, glei im andere Liad do hen si buawalet un s'Trette vergesse. Mitte-
drin isch d'Orgl äwl leiser woare, no an Piepser hot si dua un derno ganz
ufghört. Dea Zwee hen grad no gsia wia dr Pfarrer Ziller vau dert dünne ganz
zoarnich rufguget un wo si no dea bekannte Schritt vaum Lehrer Rein ghört hen,
no sin si schpornschtroach uf un dervau un zuar Kirch naus vertloffe. Dr
Näafebeck isch unedrin grad am Klingebeutlschtrecke gsei, uf dr Stell hot er sei
Geldsäckle schtaulau un isch nuf un hot zuam Lehrer Rein gsait: „Vau jez aa trett
i mei Blosbalg wieder selwer, uf so Lausbuawe isch do kua Verlaß mai!"

175